سیدمحمدحسین... عزیز دل مامان و بابا

امروز بعد از حدود یک سال، یکدفعه هوس خوندن خاطراتت به سرم زد؛ اومدم و چندتاشو خوندم، هم ذوق کردم، هم بغض، چقدر زود گذشت، کاش بیشتر از اینا از کودکیت لذت میبردم؛ هنوزم دیر نشده و باید به این فکر کنم که نزدیک به سه سال و نیم از میزبانی ما گذشته، از سالهای باقیمانده این ضیافت لذت ببرم؛ انشالله به همین سرعت بزرگ و بزرگتر خواهی شد و روزی میرسه که میری سر خونه و زندگی خودت... اونوقته که باید به کمر دیدنت عادت کنم، پس الانو باید حسابی از فیض وجودت بهرمند بشم انشالله شکوفه ی گیلاس من بهترین ثمر رو بده و عاقبت به خیر بشه... از نیمه های فروردین مهد حدیث میذارمت، حوالی سیدخندان، از نظر اسم و رسم خیلی خوبه، اما باز هم با ایده آل های من فاصله داره...

پسر گلم گفتنی زیاده، اما خیلی وقتم کمه، بعد از چندین سال فوق لیسانس شرکت کردم و قبول شدم، گرایش هوش مصنوعی، 14 واحد برداشتم، استادم میگفت هر واحد ارشد(مهندسی) معادل 3 واحد کارشناسیه، یعنی به قول اون 42 واحدی هستم، بچه داری، همسرداری، خانه داری، سر کار رفتن و ... دارم سعی میکنم کم نیارم... انشالله خدا کمک کنه این روزهای سخت رو پشت سر بذارم... اومدم چند خط بنویسم و برم... امروز داشتم ظرف میشستم، دیدم بدون اینکه کسی چیزی بگه شروع کردی به مرتب کردن خونه، قبلش کلی اسباب و اثاث ریخته بودی وسط هال، همه رو گذاشتی روی مبلها، بعد هم جارو نپتون رو برداشتی و روی فرشها رو جارو کردی،رد ماژیکهایی که روی دیوارها کشیدی رو کاملاً پاک کردی، مرحله بعد ...

سلام نفس من آمده ام بنویسم،  از طعم شیرین زندگی، با داشتن تو؛ از لطافت گلهای گلدان خانه مان، از پاکی آب، از زلالی شبنم و مهربانی پروانه‌ها؛ اینها همه با داشتن تو و بودنت اینگونه اند... پروردگارا به پاس این نعمتت شکر... بابا از همین روزهای کودکی به تو آموخت وقتی آب مینوشم بگویی سلام برحسین و تو بارها این را بر من هم یادآوری کرده ای...  گوشی تلفن را در دستان کوچکت گرفته بودی و مثلاً با دوست خیالی ات حرف میزدی... شنیدم اورا "برحسین" خطاب میکنی؛ گویی اینگونه به نتیجه رسیده ای که برحسین نام کسی ست و بابا به تو یاد داده به او سلام کنی! اغلب اوقات با من و پدرت هم نماز میشوی و نمازهایت که هر رکعت آن قنوت است...

دوسال و دو ماه و اندی گذشت... جرات نمیکنم بیام پای لپتاپ، فوراً سر میرسی و میگی پاشو کار دارم، بعدم با اون انگشتهای کوچیکت روی صفحه تاچ کلیک میکنی تا کارهات رو انجام بدی... چند روز پیش یکی از همسایه ها زنگ زد و پرسید توی تراس ذغال داریم، یهو برق از چشام پرید؛ حرفشو قطع کردم و گفتم و محمدحسین ریخته تو حیاط؟! اونم جواب داد که فقط یه نگاه بندازید... منم از بالا که حیاط رو نگاه کردم یه صحنه به یادموندنی دیدم! هر ذغال رو که انداخته بودی چند تیکه شده بود و حسابی پخش زمین شده بودن، فقط چند دقیقه ازت غافل شده بودم با هم جارو رو برداشتیم و رفتیم ذغالها رو جمع کردیم و بعدم سیاهیها رو شستیم، خداییش خودت هم حسابی کمکم کردی... یه وقتهای...

سلام پسر عزیزم این مدت پیشامدهای زیادی داشتیم که هر کدوم رو میشد تو چند صفحه نوشت، اما به دلیل مشغله زیاد نتونستم بیام و برات ثبت کنم... عید 94 سال تحویل جمکران بودیم، خیلی لحظات خوبی بود، تو کنارم بودی و از فضای مسجد خیلی خوشت میومد، خواب آلود بودی اما حاضر نمیشدی بخوابی، به هر زوری بود خوابوندمت، برای لحظه سال تحویل اعلام کردن بلندگوهای داخل مسجد کار نمیکنن و باید برید توی حیاط، هوا سرد بود/ موبایلها آنتن نمیدادن، من بودم و تو و یه پتو متکای گنده! به اضافه ی کیف خوراکیها و وسایل تو و کفشهامون دلم نیومد اون لحظات رو از دست بدم، آروم با پتو بغلت کردم که ببرمت بیرون، از اونجایی که خواب خیلی سبکی داری، فوراً بیدار شدی، اما تو اون حال نمیشد زمی...

تو این مدت اخیر اتفاقات جالب و به یادموندنی زیادی داشتیم، مهمتر از همه اینکه دایی هادی ازدواج کرد؛ براشون آرزوی خوشبختی و سعادت داریم. دومین خبر هم سفر من و شما به همراه دوستان زمان دانشجویی من بود، یعنی دوستانی که بعضیهاشون رو از 10-11 سال پیش تا حالا خیلی کم دیده بودمشون و همشون جزو بهترین دوستان من هستن. روزی که قصد حرکت داشتی، خاله مریم صبح زود از مشهد بلیط هواپیما داشت، منم بهش زنگ زدم و خواهش کردم که بیاد خونه ی ما، توی اون چند ساعت اینقدر باهاش دوست شدی که خدا میدونه! گاهی بهش میگی خاله جان و از اون روز مرتب سراغشو میگیری و میگی "خاله مریم چرا دوباره نمیاد خونمون؟" گل پسر من حالا دیگه مردی شده واسه خودش؛ نه شیر میخوره، نه دوست داره ...

بازهم بعد از مدتها دارم مینویسم، با نگاه به عکس ناز و دوست داشتنی تو، حس پرواز بر فراز ابرها به من دست میده، اینکه خدا افتخار مادری تو رو نصیبم کرده، به خودم میبالم و از صمیم قلب خدای مهربون رو شکر گزارم... من و بابااز خدا میخوایم کمک کنه پدر و مادر خوبی برای تو باشیم... عسل نازدونه ی من خیییلی شیرین زبونی، دیگه تقریباً همه چی میگی و خیلی هم دلنشین حرف میزنی، خیلی هم مهربونی و ناقلا! میدونی که کی و با چه حرفهایی دل مارو ببری... مثلاً وقتی میخوای نظر منو جلب کنی میگی عسل مامان، و برای دلبری از بابا "عسل بابا" میشی! وقتی صدات میزنم، یا میگی بله، یا "جانم".... حالا خودت قضاوت کن، حق دارم روزی صدبار قربون صدقه ت برم یا نه؟! ...

پسر خوبم چیزی به 21 ماهه شدنت نمونده و همچنان بدغذایی! دلم نمیخواد از این ویژگی منفی چیزی بگم، اما خوب به خاطر همین موضوع گاهی به فکر میفتم که از شیر بگیرمت... اما بازهم با خودم کلنجار میرم که تا 2 -3 ماه دیگه هرطور شده تحمل کنم، چون اصلاً دلم نمیخواد حتی به اندازه یک روز محرومت کنم!  

سلام عشقم، نفسم، زندگیم     امروز 22 آبان ماهه، و تو 20 ماه و 4 روزه شدی، فرصت سر زدن به وبلاگت خیلی کم پیش میاده، دلم میخواست هر ساعت میومدم و یه چیزی مینوشتم، اما واقعاً نمیشه...       سه روز در هفته رو میریم مدرسه و تو پیش اعظم خانوم میمونی، خداروشکر خیلی بهش دلبسته شدی و مهمتر از اینکه پیشش آرامش داری، روزهای اول موقع جدا شدن از من گریه میکردی، اما حالا چند روزی میشه که مثل یه پسر عاقل از من خداحافظی میکنی و اینطوری من هم اذیت نمیشم...   وقتی میرسیم مدرسه از درآوردن کفش و لباسهای بیرون امتناع میکنی و باید با بازی یا یه روش دیگه راضیت کنیم... یکی از علاقمندیهای ویژه ای ک...

اول از همه خطاب به خانمی که تو نظرات خصوصی نوشتن آدم قرار نیست محبت به فرزندشو همه جا جار بزنه بگم که اینجا همه جا نیست، حکم دفترچه خاطرات من و دلنوشته های من برای پسرم رو داره، شما رو ناراحت میکنه میتونی نخونی... ممنون در ضمن اگه صلاح بدونم از این وبلاگ به یه وبلاگ دیگه اسباب کشی میکنیم و ادرس جدید رو فقط به بعضیها میدم...   گل پسرم الان 18 ماهگی رو پشت سرگذاشته، تو این مدت کلی نوشتنی بود که اگه به موقع ثبتشون میکردم مطمئنم که در آینده خیلی جذاب میشدن برات... الان سعی میکنم یه خلاصه ای از این دو ماه اخیر رو بنویسم قند عسلم... برای عید فطر من و تو و بابایی رفتیم خونه ی پدرجون، قبل از رفتن ما پدر جون حض حیاطشون رو رنگ زده بود ک...