عزیز دلم ده ماه از زندگیش رو پشت سر گذاشت

پسر گلم دیروز به سلامتی 10 ماهه شدی... انشالله 110 ساله بشی عسلکم...

حالا دیگه خودت میتونی هرقدر که دلت خواست سرپا بایستی؛ همین دیروز تونستی بدون کمک دو قدم هم راه بری، البته حواست نبود، چون یه کمی ترسو هستی و همینکه حواست بیاد سر جاش، از ترس اینکه نکنه بیفتی، یهو میشینی جون دوست مامان!

چند روزیه یاد گرفتی نوک زبون کوچولوت رو از گوشه لبت میاری بیرون! خیلی بامزه میشی، اما من و بابا برای اینکه واست عادت نشه، محل نمیذاریم که ترک کنی!

دیگه اینکه عاشق برس هستی و هر جا یه برس گیر بیاری میای می افتی به جون موهای من!

از علاقه به کتاب هم که هر چی بگم کم گفتم، دراوج گریه و بیقراری هم که باشی، همینکه میگم بریم کتاب بخونیم، میری یکی از کتابهاتو برمیداری که واست بخونم... اونوقت منم کلی قربون صدقه ت میرم و بعدش برات میخونم! امیدوارم این علاقمندی به کتاب مقطعی نباشه و تا آخر عمر اهل کتاب و مطالعه باشی...